1. تفاوت آهنگری سرد و گرم در فرآیند آهنگری چیست؟ آهنگری سرد و فورج گرم دو روش فرآیند رایج در زمینه آهنگری فلزات هستند. آنها از شرایط دمایی و روش های مختلف پردازش در طول پردازش استفاده می کنند، بنابراین ویژگی های منحصر به فرد و دامنه کاربرد خود را دارند.
آهنگری سرد یک
قطعات آهنگری تحت شرایط دمای معمولی انجام می شود، یعنی آهنگری در دمای اتاق انجام می شود. در طی فرآیند آهنگری سرد، مواد فلزی دارای پلاستیسیته ضعیفی هستند و برای دستیابی به تغییر شکل شکل و اندازه به فشار بیشتری نیاز دارند. این بدان معنی است که آهنگری سرد نسبتاً دشوار است و برای رسیدن به شکل و اندازه مورد نظر نیاز به مراحل پردازش بیشتری دارد. با این حال، از آنجایی که ساختار دانهای مواد فلزی با حرارت دادن در طی فرآیند آهنگری سرد نرم نمیشود، قطعات تشکیلشده بهدستآمده معمولاً دارای سختی و استحکام بالاتری هستند و مقاومت به سایش و خواص مکانیکی خوبی از خود نشان میدهند.
متناظر با این آهنگری گرم است که فرآیند آهنگری است که در شرایط دمای بالا، معمولاً در ناحیه دمای بالا ماده انجام می شود. در دماهای بالا، توانایی تغییر شکل پلاستیک مواد فلزی به شدت افزایش مییابد، بنابراین فشار مورد نیاز در طول فرآیند شکلدهی نسبتاً کم و دشواری شکلدهی کم است. این امر فورج گرم را برای پردازش اشکال بزرگتر و پیچیده تر مناسب می کند و می تواند به شکل و اندازه مورد نیاز در یک حرکت دست یابد. اگرچه سختی و استحکام قطعات شکلگرفته در طول آهنگری داغ معمولاً کم است، اما از آنجایی که ساختار دانهای مواد با حرارت دادن نرم میشود، قطعات تشکیلشده معمولاً چقرمگی و شکلپذیری بالایی دارند و مقاومت در برابر خستگی و عملکرد ضربهای عالی را نشان میدهند.
در کاربردهای عملی آهنگری سرد و آهنگری گرم هر کدام سناریوها و مزایای قابل اجرا خود را دارند. آهنگری سرد برای پردازش مواد با سختی و مقاومت بالاتر و همچنین قطعات با دقت ابعادی بالاتر مناسب است. فورج گرم برای پردازش قطعات با اشکال بزرگتر و پیچیده تر و همچنین مواد با چقرمگی و شکل پذیری بالاتر مناسب است.
2. آهنگری در مقایسه با ریخته گری از چه جنبه هایی برتری دارد؟ آهنگری و ریخته گری دو روش رایج فرآوری در زمینه فرآوری فلزات هستند. آنها تفاوت های قابل توجهی در فناوری پردازش، خواص مواد و دامنه کاربرد دارند. فورجینگ ها در بسیاری از جنبه ها مزایای مشخصی را ارائه می دهند و آنها را به اولین انتخاب در بسیاری از کاربردهای مهندسی تبدیل می کند.
فورجینگ ها عموماً خواص مکانیکی بالایی از خود نشان می دهند. در طول فرآیند آهنگری، مواد فلزی تحت فشار و تغییر شکل قوی قرار میگیرند که در نتیجه ساختار دانهای متراکمتر و نقصهای داخلی کمتری ایجاد میشود. این ساختار دانه متراکم باعث می شود آهنگرها سختی، استحکام و چقرمگی بالاتری داشته باشند و بتوانند بارها و ضربه های بیشتری را تحمل کنند. از طریق کنترل و تنظیم قالب در طول فرآیند آهنگری، می توان به دقت شکل و ابعاد بالا و همچنین پرداخت سطحی خوب دست یافت. این امر آهنگری را قادر می سازد تا نیازهای پردازشی قطعات پیچیده را برآورده کند، به ویژه آن دسته از برنامه هایی که به دقت ابعادی و کیفیت سطح بالایی نیاز دارند.
آهنگرها معمولاً مقاومت در برابر سایش و خوردگی بهتری از خود نشان می دهند. از آنجایی که مواد فلزی در طی فرآیند آهنگری تحت فشار و تغییر شکل پلاستیکی قرار میگیرند، سطح آن متراکمتر است و کمتر احتمال دارد که منافذ و آخال ایجاد کند. بنابراین مقاومت در برابر سایش و خوردگی خوبی دارد و می تواند برای مدت طولانی در محیط های سخت به صورت پایدار عمل کند.